Wat is het mooiste cadeau dat jij ooit gekregen hebt? Eekhoorn is ervan overtuigd het allermooiste cadeau ooit gevonden te hebben. Het was een warme zomerdag. De vogels zongen vrolijke liederen en de bloesems verspreidde frisse geuren in de lucht. Eekhoorn sprong speels van tak naar tak en genoot van het zonnetje dat af en toe door de bomen heen kwam piepen. Eekhoorn zijn plezier werd echter abrupt verstoord wanneer er plots een roze bloem tegen zijn snuit vloog. Eekhoorn haalde geschrokken de bloem van zijn neus en keek nieuwsgierig in het rond. ‘Waar kom jij ineens vandaan?’ vroeg hij de bloem. In de verte, zag Eekhoorn een speciale boom staan. Het was geen boom zoals de andere bomen. De kruin van deze boom was niet groen maar was volledig bedekt met allemaal roze bloemen. ‘Wauw! Wat is die boom mooi!’ riep hij opgetogen en hij haastte zich ernaartoe. Moeder had hem ooit al verteld over deze bloemen. Eekhoorn wist dus dat ze bloesems genoemd worden en dat ze zich maar enkele maanden per jaar laten zien. Dit was dus echt wel heel bijzonder! ‘Wat zijn dit mooie bloesems!’ dacht Eekhoorn luidop na. ‘Moeder wil deze vast en zeker ook zien! Ik zal er een paar plukken om haar deze cadeau te geven!’. Wanneer Eekhoorn een volle bos bloesems verzameld had rende hij enthousiast terug naar huis. Eekhoorn verheugde zich er al op om zijn moeder te verrassen. Wat zal ze blij zijn. Al snel was duidelijk dat het niet makkelijk is om met een grote bos bloesems over takken te springen. Bij elke sprong die Eekhoorn nam, liet hij een bloem vallen. Zo veranderde zijn volle bos bloesems al snel in een schaars hoopje van enkele bloesem blaadjes. Eekhoorn kwam flink teleurgesteld terug thuis. Hij had zoveel moeite gedaan om zijn moeder de bloesems te laten zien en nu had hij er geen meer. Een traan stroomde langs zijn wangen naar beneden. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg moeder bezorgd toen ze Eekhoorn zag. ‘Ik wilde je graag enkele bloesems cadeau doen maar ben onderweg alles kwijtgeraakt’ snikte Eekhoorn. Moeder eekhoorn lachte vriendelijk naar hem en gaf hem een dikke knuffel; ‘Het is heel lief van je dat je aan mij dacht en dat is het allerbelangrijkste’. Nadat moeder hem getroost had kwam Eekhoorn weer tot rust. Hij dacht nog lang na over hoe hij de bloesems toch aan zijn moeder zou kunnen laten zien en kreeg een geweldig idee; ‘We kunnen samen naar de bloesems gaan kijken!’ riep hij uitbundig. Moeder vond dit een fantastisch idee en volgde Eekhoorn naar de boom die in bloei stond. Samen gingen ze in de boom zitten en keken vol verwondering rond. Ze waren beide nu omringd door de prachtige bloesems. Moeder eekhoorn keek trots naar haar zoon. ‘Hier samen zitten is het mooiste cadeau dat je me kon geven’ zei ze en ze omhelsde haar zoon. Zo bleven ze nog een tijdje zitten. Eekhoorn vond het niet meer erg dat hij de bloesems was kwijtgeraakt, want dit moment was eigenlijk nog vele leuker.