Alle kikkers houden van water! Zeker in de zomer genieten ze ervan een plons te nemen. Maar wat nu als een kikker helemaal niet kan zwemmen? Het was een warme zomerdag. De zon weerkaatste op de vijver en gaf het water een aangename temperatuur. Kikker zat stil op een boomstronk te kijken hoe zijn vrienden genoten in het water. ‘Kom je zwemmen?’ vroeg Eend. Kikker schudde snel zijn hoofd. ‘Ik let wel op de handdoeken’ zei hij zacht. Kikker bleef op de boomstronk zitten. Hij keek naar Das die een bommetje maakte. Naar Muis die ronddobberde in een zwemband en naar Eend die sierlijke duiken kon nemen. Kikker glimlachte naar het hele gebeuren maar vanbinnen voelde hij zich klein. ’s Avonds, wanneer iedereen weg was, ging hij terug naar de vijver. ‘Ik ben toch een kikker’ fluisterde hij tegen zichzelf. ‘Waarom ben ik zo bang?’. Voorzichtig stak Kikker een teen in het water maar al snel trok hij deze er weer uit alsof een vis eraan gelekt had. De volgende ochtend zaten zijn vrienden bijeen onder een grote varen. ‘Kikker moet leren zwemmen!’ zei Muis. Alle snuiten knikten. Eerst pootjebaden. Dan drijven met een zwemband. Allen hielpen ze kikker zijn angst voor het water te overwinnen. Kikker spartelde. Spetterde. Dreef en zwom… Hij zwom! Samen speelden ze in het water. Ze gierden van het lachen. Kikker straalde. ’s Avonds zaten ze samen op een steen. Kikker zuchtte tevreden. ‘Nu is het pas echt zomer’ zei hij.