Eekhoorn wil graag zijn talenten uitbreiden. Kan je zomaar elk talent aanleren? Op een zonnige zomerdag speelde Eekhoorn buiten in de grote eikenboom. Hij hield ervan om tussen al de eikels de mooiste eruit te kiezen. Hiermee jongleerde hij dan. Ook vandaag nam hij de drie mooiste eikels die hij kon vinden en gooide deze in de lucht om te jongleren. Merel kwam nieuwsgierig aangevlogen en keek een tijdje toe. ‘Wauw Eekhoorn, dat kan je heel goed!’ bewonderde Merel hem. ‘Dankjewel Merel, wil jij ook een keertje proberen?’. ‘Natuurlijk!’ riep Merel blij. Merel probeerde te jongleren met de eikels maar liet ze allemaal vallen. ‘Ik denk niet dat dit iets voor mij is’ zei Merel die teleurgesteld haar kop liet hangen. ‘Het is niet erg om iets niet te kunnen hoor’ probeerde Eekhoorn Merel gerust te stellen. ‘Dat weet ik wel, ik kan andere dingen goed’ antwoordde Merel zelfzeker. Eekhoorn keek haar geïnteresseerd aan en vroeg; ‘Wat kan je dan zo al?’. ‘Ik kan heel erg hoog vliegen! Kijk maar!’ riep Merel en ze vloog naar boven. Eekhoorn keek hoe Merel naar de top van de boom vloog tot hij haar niet meer kon zien. Hij haastte zich naar de kruin van de boom en spotte haar een paar meter boven hem. Merel vloog zo hoog als ze kon de lucht in. Het leek wel of ze de wolken kon aanraken. Eekhoorn keek verbluft toe. ‘Merel dat was fantastisch!’ riep hij vol bewondering wanneer Merel terug naast hem kwam zitten. ‘Dankjewel Eekhoorn, jouw jongleren was ook echt goed!’ antwoordde Merel. Eekhoorn en Merel namen afscheid van elkaar. Eekhoorn dacht na over zijn talent. Jongleren is maar niets in vergelijking met vliegen! Hij zou ook graag vleugels hebben. Toen bedacht hij dat als hij zijn voorpoten volledig zou uitrekken, hij misschien ook wel kon vliegen! ‘Het is het proberen wel waard’ zei hij tegen zichzelf. Hij ging op de rand van de tak staan en spreidde zijn poten naar links en rechts uit. ‘Eén, twee, …, drie!’ Eekhoorn sprong van de tak! Eekhoorn viel recht naar beneden en raakte de grond met zijn achterpoot! Als snel schreeuwde hij het uit van de pijn! Moeder Eekhoorn hoorde dit en liep naar hem toe. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze bezorgd. ‘Ik probeerde te vliegen maar nu doet mijn poot heel veel pijn’ zei Eekhoorn terwijl hij naar zijn poot greep. Hij huilde het uit. Moeder zuchtte; ‘Je hebt toch helemaal geen vleugels! Zonder vleugels kan je niet vliegen!’. Eekhoorn zijn poot bleek gebroken te zijn. Hij kreeg er een plaaster rond en moest een paar weken rusten. Al snel had hij spijt dat hij zo dom was geweest. Natuurlijk kon hij niet vliegen, hij is toch geen vogel! Merel had intussen gehoord van de gebroken poot en kwam op ziektebezoek. ‘Hé Eekhoorn, hoe komt het dat je gevallen bent?’ vroeg ze meelevend. ‘Ik probeerde te vliegen, net zoals jij! Maar het liep mis. Ik kan helemaal niet vliegen” zei Eekhoorn beschaamt. Hij voelde dat zijn wangen rood werden. Merel moest lachen en zei al knipogend; ‘Een Eekhoorn zei me ooit dat het niet erg is om iets niet te kunnen’. Merel had gelijk. Iedereen is goed in iets en die “iets” is voor iedereen iets anders.